Aidone en Morgantina

Zondag 2 juni beleefden we een bijzondere dag in Aidone, in het archeologisch kloostermuseum, en de opgravingen van de Griekse stad Morgantina, een belangrijke handelsplaats vanaf de 6e eeuw voor Chr. Professor Malcolm Bell van de University van Virginia, USA, leidde ons rond in het museum, hij heeft jarenlang gewerkt aan de opgravingen van Morgantina.

'Bloemen, bloed en graan'
'Kore en Demeter op het eiland Sicilië'
Het verhaal van Barbara Crescimanno, vertaald door Marieke Peet.

Hoe is alles begonnen?
Er wordt verteld dat er in het centrum van de oude wereld een zee was, met in het midden daarvan een eiland, Sikelia. In de centrale vruchtbare vlakte was het altijd lente, en er was een meer met onderaardse bronnen.
Kore leefde bij dit meer, zij was 'het meisje', de 'spiegel van de maan', de moeder van de Griekse Demeter en Hekate, van de Foenicische Tanit, de moeder van de Anatolische Cybele.
Het meisje had geen naam, omdat ze geboren was in de tijd dat er nog geen stemmen waren, die haar naam konden roepen of zingen.

Het meisje leefde op die hoge vlakte, midden op het eiland, midden in de zee, in het midden van de oude wereld. En in de stilte van de dageraad van de werled, streelde ze met haar voeten de aarde, riep ze zingend de bloemen en de kruiden, de vruchtdragende gewassen en de bijen, tot leven.

Toen ze moe was en de eerste zwarte nacht kwam, zonder maan, en het tijd was om te rusten, wenste het meisje te ontkomen aan de eenzaamheid en wenste zij te verdwijen. Ze maakte een bedje in de vochtige aarde tussen de wortels van grote bomen, of in het heldere diepe en stille water van het meer, of ook wel in de spleten van de rotsen, in de duisternis van een diep hol.
Het meisje was haar eigen moeder geworden, ze keerde naar binnen - in zichzelf.
En ze begon haar bloed te vergieten, het stroomde warm langs haar benen, zoals bronwater uit de spleten van de rots. Het vloeide over de aarde en voedde haar. Het water van het meer kleurde rood. En in de schoot van de Moeder die zij nu zelf was geworden, bracht het bloed haar nieuwe dromen.

Het meisje droomde van bomen met allerlei verschillende vormen en duizend kleuren schors, en van bloemen met de meest vreemde kleuren en intense geuren. Ze droomde van nieuwe diersoorten in allerlei vormen en maten, bedekt met haar, met vacht, met veren, dieren met klauwen, dieren die kruipen, vliegen, rennen en tegen de rotsen opklimmen.

En bij elk nieuw en fris ontwaken, bij elke nieuwe, wassende maansikkel, kwam ze opnieuw als Meisje uit haar eigen schoot tevoorschijn, ze kwam zingend aan de oppervlakte, ze schiep - dansend en met wapperende haren - hetgeen zij als 'Moeder van zichzelf' had gedroomd.
Samen met het nieuwe gras, met bloemen, vruchten, pasgeboren dieren, schiep zij steeds weer naar haar eigen evenbeeld, de moeder de dochter haar moeder haar dochter .....

Er was niets anders, er was geen ander, alleen het meisje, dat moeder werd en de moeder die meisje werd, Kore De-Meter Kore Maagdelijke Moedergodin.

En iedere nieuwe goddelijke dochterincarnatie - zij zelf - geboren uit haar eigen ontvankelijke, scheppende buik - zij zelf - naar haar eigen beeld en gelijkenis was weer zij zelf.
Zoals de granaatappel haar zaden draagt - zij zelf -, zoals de oude vrouw die over de doden waakt - zij zelf. Ze weerspiegelde zich in zich zelf, dansend boven op de wereld.
En op haar tong zat zowel iets bitters als zoets: het had de eeuwenoude smaak van vele bitterzoete sappen. Ze werd gevoed met geurende zaden, wortels, vruchten en bessen.

.............

Nadat ze bergen, wateren, bloemen, dieren had voortgebracht tijdens ontelbare maancycli sliep ze op een nacht dieper dan normaal, in haar bedje in de rots, in de buik van haar moeder - zij zelf - toen ze voor het eerst sinds het ontstaan van de wereld een gevoel van eenzaamheid had.
Ze maakte zich klein, en wilde er iets van begrijpen.

Gespeeld door Barbara Crescimanno op zondag 2 juni 2013 in Morgantina, Sicilië

Daarna reisden we met een lange busrit van 3 uur door naar Syracuse, naar onze agriturismo hotel Borgo Marino op het Plemmiroschiereiland.